Gefileerd; Tonijn
Gefileerd; Vis/Tonijn
Dit avontuur heeft mij enorm aangegrepen. Het verhaal van twee hele dappere mannen die ontsnapt zijn van een vissersboot. Hun zagen de afgelopen 10 jaar geen land en moesten aan het werk als gedrogeerde slaven. Kan jij het je voorstellen dat dit ECHT gebeurd of dat jij dit bent? Dat dit de ๐ฟ๐ฒ๐ฎ๐น๐ถ๐๐ฒ๐ถ๐ is waarbij wij ons zelf boven andere mensen stellen. Puur en alleen omdat we er geen weet van hebben? Ik vind het bizar om te bedenken dat dit in deze tijd nog bestaat. Ook het feit: dat deze heren, dankzij hun dapperheid en wilskracht (om te leven voor hun gezin) het lef hadden de gok te wagen. En wij, daardoor hun verhaal kunnen horen. ๐๐ผ๐ฒ๐๐ฒ๐ฒ๐น ๐๐ฒ๐ฟ๐ต๐ฎ๐น๐ฒ๐ป ๐๐ถ๐ท๐ป ๐ป๐ผ๐ด ๐ป๐ถ๐ฒ๐ ๐๐ฒ๐ฟ๐๐ฒ๐น๐ฑ? ๐ฉ๐ฎ๐ป ๐ฑ๐ฒ ๐ต๐ต% ๐ผ๐๐ฒ๐ฟ๐น๐ฒ๐ฑ๐ฒ๐ป ๐ฏ๐ฒ๐บ๐ฎ๐ป๐ป๐ถ๐ป๐ด ๐ฒ๐ป ๐บ๐ฎ๐ป๐ป๐ฒ๐ป ๐๐ฎ๐ฎ๐ฟ ๐๐ถ๐ท ๐ด๐ฒ๐ฒ๐ป ๐ฒ๐ฒ๐ป๐ ๐ต๐ฒ๐ ๐ฏ๐ฒ๐๐๐ฎ๐ฎ๐ป ๐๐ฎ๐ป ๐ฎ๐ณ ๐๐ฒ๐๐ฒ๐ป?
Het verhaal achter de moderne slavernij
Dit is een heel belangrijk verhaal wat ik heel graag wil delen, vooropstellend dat je het programma bekijkt. Dan besef je pas de realiteit.
De derde nacht naast de moskee in het plaatsje Krabi. Bij de meest lieve, gastvrije mensen die je je maar kunt voorstellen. Wij gingen weer op pad naar een nieuw avontuur.
Zoals elke dag, wisten we niet wat ons te wachten stond. We stapten in de bus voor weer een nieuw avontuur. Dat dachten we tenminste! We kwamen aan bij de hoofdstad van Krabi, een prachtige plek langs het water. We hadden geen flauw idee wat we hier gingen doen. Op een afstand zagen we 2 mannen staan met een aantal van de crew leden om ze heen. Ze leken erg zenuwachtig, dat was te zien aan hun trillende handen, nat van angstzweet. Beiden stonden alles om zich heen te observeren en zich voor te bereiden op wat er komen ging. Ik had geen flauw idee of dit onze nieuwe baas zou zijn, of misschien iemand die ons iets duurzaams zou laten zien, of dat wij zijn verhaal te horen kregen? Heb bleek het laatste te zijn. Voorzichtig kwam de eindproducer naar ons toe, we stonden op koste afstand, bij het busje waarmee we aankwamen.
Ze vertelde ons dat wij in groepen een interview gingen doen, een interview met moderne slaven. moderne slaven? Was de slavernij niet al lang verleden tijd en is tegenwoordig niet ieder mens gelijk? Nee. Deze twee mannen waren ontsnapt om hun leven te redden, van een vissersboot waarin de zeelui gedwongen “letterlijk” op zee leefden.
Ik had zoveel vragen maar was ook heel terughoudend. Ik voelde de angst van deze heren, de angst voor de wetenschap dat ze hun verhaal gingen doen. De angst om herkend te worden. gezien te worden. Desondanks voelden ze nog de drang hun verhaal te doen. Alleen al om andere mensen dit niet te laten overkomen!
Ik was verbluft en ondertussen bang, met in mijn achterhoofd of ik wel de juiste vragen stelde waarbij ze zich niet nog ongemakkelijker zouden voelen. Het is wat. Al die bombarie om je heen met camera’s en nieuwe mensen die je net leert kennen waartegen je je hele levensverhaal moet vertellen. Zodra er zoiets plaats vond als dit merkte je het aan de hele crew. Er was een soort van stilte en concentratie waarbij iedereen een super gespannen maar juist ook weer een comfortabele sfeer meebracht. Iedereen probeerde elkaar op het gemak te stellen, juist omdat er zoiets ingrijpend stond te gebeuren. Met de heren die hun verhaal deden uiteraard voorop.
We werden gesplitst in twee groepen. Mitchell, Charlotte & Kevin gingen samen maar als eerste moesten Danielle & ik. Danielle en ik stelden ons voor aan de meneer waarbij hij ondanks zijn angst, super vriendelijk was. Hij zat al opgesteld langs het water waarbij hij ons warm groette. Tijdens het interview ben ik er achter gekomen waarom het zo belangrijk is dat zijn verhaal gedeeld wordt.
Stapje voor stapje kwamen we er achter dat wij geluk hadden dat wij zijn verhaal mochten horen. Hij is namelijk รฉรฉn van de weinige moderne slaven die ontsnapt is waardoor deze praktijk eindelijk openbaar aan het licht komt. Zijn verhaal begon allemaal met dat hij een aanbod had gekregen voor een prachtig baan in Thailand met zeer gunstige voorwaarden. Samen met zijn gezin is hij naar Thailand vertrokken en is zo terecht gekomen op de boot.
Het bracht hem een leven van 6 jaar lang op een slavenboot waarbij gedrogeerd werd zonder ook maar รฉรฉn keer in die zes jaar aan land te zijn geweest. Hij werd gedrogeerd met drugs in het enige drinkwater wat er op de boot te vinden was.
Niemand wist waar hij was waardoor zijn familie er van uit ging dat hij overleden was. Van binnen was hij al lang gestorven maar bleef hij volhouden voor zijn gezin. Hij moest hier uit komen om zijn familie te zien en te onderhouden, en zeker ook om zijn kind van รฉรฉn jaar oud (inmiddels zeven), die hij waarschijnlijk ook niet eens meer zou herkennen, te kunnen omhelzen. Door zich stiekem op een andere boot tussen handelswaar te verstoppen, tussen bijvoorbeeld de zogenaamde Nederlandse “vers” gevangen vis die wij dagelijks etenโฆZo is hij uiteindelijk ontsnapt, in een dappere actie van leven of dood.
Aangekomen bij zijn familie, herkende zijn familie hem niet meer. Door zijn verhaal te doen wist zijn familie dat hij het uiteindelijk was.
Aangekomen bij zijn familie, herkende zijn familie hem niet meer. Door zijn verhaal te doen wist zijn familie dat hij het uiteindelijk was. Ondanks dit alles is hij heel bang. Altijd ogen in zijn rug, bang om zijn oude baas tegen te komen aan land. Bang dat hem of zijn familie wat overkomt. En tรณch wil hij zijn verhaal doen. Alleen al om mensen het besef te geven wat er gaande is in de wereld. Ook om de schuldigen voor het gerecht te brengen. Wat dit moet stoppen, niet alleen emigranten maar bijvoorbeeld ook mensen in het uitgaansleven van Thailand worden gedrogeerd en zo meegenomen op de vissersboot.
Er zijn zoveel manieren en nieuwe trucs hoe ze de mensen in deze val laten trappen. Het bizarre is, dat wij doordat deze twee mannen die zijn ontsnapt, misschien nog niet eens รฉรฉn procent van de gruwelijke verhalen kennen. Er zijn nog zoveel verhalen en mensen waar wij รผberhaupt het bestaan niet van af weten, omdat zij niet zijn ontsnapt uit een vergelijkebare penibele situatie of de dood vonden als slaaf. Hoe zit het met hun verhalen en families? Ben ik hier onderdeel van als ik bijvoorbeeld tonijn of andere vis eet? Ik vind het zo moeilijk.. Hoe kunnen we nu nog in een wereld als deze zeker weten waar ons eten vandaan komt? Dan heb ik het niet over het stukje groente uit je eigen tuin of hier uit de zee, nee. Ik heb het over de restaurants, grote fast foodketens en je stukje vlees om de hoek bij de slager of supermarkt.
Dit onderwerp, heeft mij gebroken. Hoe kan dit. Hoe kan het dat ik hier geen besef van had. Vooropstellend de vraag het besef dat jij of ik dit had kunnen zijn. Eigenlijk kan je het zien als kannibalisme. We leveren ons eigen soort uit voor ons eigen voedsel. Deze mensen hebben geen recht van bestaan. In deze moderne tijd, ben je niet persรฉ onwetend. Zeker niet. Er is geen besef van uitbuiting op zo’n hoog niveau. Zo gewiekst. Zo slim opgezet. Het erge is, dat overal weer een verhaal achter zit. Waarom heeft de baas bijvoorbeeld van de schepen van deze slaven op deze manier gehandeld? Wordt hij ook gedwongen?
De vissersboot
''Het moment dat de eerste vangst zichtbaar was; zag je de angst op hun gezichten steeds meer zichtbaar worden, ondanks te camera's.''
Terwijl we weer zoals de vorige afleveringย werden gedropt op een prachtig schip, bleek รฉรฉn grote schijn. Het moment dat we op de boot stapte vroeg de crew ons respect te tonen voor de voorkant van het schip, vanwege dat alleen daar de monniken mocht plaatsnemen. Dit was wederom, deze enigste mededeling. Terwijl wij boven aan het schip stonden te kijken naar de mooie, zeer blauwe zee en mooie eilanden, vroeg de crew vroeg ons of er iets opviel. Nee, in eerste instantie niet. We waren verstrikt in de mooie eilanden om ons heen en zagen zodra we aan het werk gingen waar het om draaide. Guessing, kan ik beter zeggen. Terwijl wij de boot aan het schrobben waren met een stukje net en een grote spuit met zeewater, werd ons duidelijk welke vis we gingen vangen. Ansjovis. De kleine mini visjes zaten soms nog in de vuile netten die wij moesten schrobben. Zodra onze taak erop zat, waren we aangekomen bij de eerste vangst plek. Wat was de bedoeling? We werden gevraagd naast de grote katrollen de netten op te vangen. Dit lijkt een makkelijke taak. Tot je het moet doen. Je verkijkt je op dingen, zoals: het ENORM grote net wat het gehele schip vult. Wat inhoud dat ik mee omhoog moest klimmen met het net, terwijl ik het omhoog moest hijsen. Het niet wetende wat de vangst zal zijn en dus al het werk voor niks zou kunnen zijn. Of dat je gewaarschuwd werd door je collega’s voor je handen, niet wetende wat uit de zee zou komen. Ondertussen (terwijl we aan ‘t werk waren) zagen we de bemanning pas echt goed. Hun lichamen waren extreem dun, de kleding van deze mannen hadden gaten en waren versleten.ย Dat was niet het enigste wat opviel, het was alles of niets. Dรกt elke dag weer. De angst op hun gezicht vergeet ik nooit meer.
ย
''Dat wij hier waren betekende alsnog dat elke dag telt voor deze mannen. Iets te verliezen hadden. INTEGENDEEL zelfs. Deze heren hadden wat mee naar de markt te brengen, wouden ze niet hun baan, aannemer en/of aankoper verliezen.''
Het moment dat de eerste vangst zichtbaar werd zag je de angst op hun gezichten steeds meer zichtbaar worden, ondanks te camera’s. Dat wij hier waren betekende alsnog dat elke dag telt voor deze mannen. Iets te verliezen hadden. INTEGENDEEL zelfs. Deze heren hadden wat mee naar de markt te brengen, wouden ze niet hun baan, aannemer en/of aankoper verliezen. Als ze niet al als slaaf gebruikt worden. Bizar. M’n hoofd blijkt cirkeltjes draaien over het feit dat dit bestaat. Geen besef, gewoon nul. Pas zodra je zelf aan het werkt staat krijg je een idee, daarna hoor je de verhalen en toen besefte ik me pas dat de bubbel waar ik in leefde in Thailand, een zware, zieke, onderwereld is. Waar ik nul besef van had.
Zodra de avond maaltijd klaargemaakt werd, vertelde de werknemers ons dat hun ongeveer 2 maanden per reis op de boot moesten vissen. Dit kan variรซren, vanwege dat ze steeds verder op reis moeten. Dit komt door overbevissing, waardoor de vissers steeds verder van huis moeten gaan vissen.ย Na een halve werkdag zonder vangst, wisten we die dag 120 kilo ansjovis te vangen. Dit staat gelijk aan maar 500 flessen vissaus. Bizar.
De vissersboten vangen jaarlijks 90 miljard wilde vis op zee, waarvan 30% bijvangst is. 93% van alle tonijn word niet op een duurzame wijze gevangen. Nederlanders, per persoon, eten ongeveer 5 kilo vlees per jaar. Hierdoor is het bijna onmogelijk voor vissoorten te herstellen.
Eerste slaapplek
In mijn vorige blog heb ik al deels over deze slaapplek verteld en kan je een foto terug vinden van de familie! Deze nacht, hadden we vrij weinig te eten. We hadden een paar dagen ervoor slim ingekocht voor nood. Bamisoep. Dus wat aten we die avond? Bamisoep, met kool erdoorheen en ansjovis. Man, wat smaken die bamisoepjes toch lekker als je maar heel weinig je smaakpapillen de rest van de reis gebruikt en gewoon zin hebt in een warme maaltijd. Vooral na een hele dag op zee.ย
Tweede slaapplek
De tweede slaapplek was recht tegen over de vis fabriek. Wederom, een prachtig plekje. Voor ons dan, voor 1 nacht. Het was een 3 persoons-kamer, waarbij de huisbaas niet zo blij was met onze vraag, omdat het zo’n kleine kamer was. De matrassen pasten erin met onze koffers. Dus voor ons was het al lang goed. Daar heb ik voor het eerst kunnen koken met echte authentieke Thaise specerijen. We hadden die avond super mooie ingrediรซnten en waren totaal enthousiast om te gaan koken! Samen met Mitchell ging ik aan de slag om een grote pan curry te maken voor zowel het volk om ons heen te bedanken en de werkgevers. Het grappige was, รฉรฉn van de crew leden (Dorette) nam me mee om het onze bazin te laten proeven van de vis fabriek.ย Ze ging met ons mee naar boven, waarbij we een bordje voor haar opschepte. Ze nam รฉรฉn hap en zei: hot, hot, hot! Wist ik veel, dat de thaise boemboe’s die je vrouwtjes op straat verkopen daar natuurlijk 10987 keer pittiger zijn. Ik had royale lepels in het gerecht gedaan omdat we echt zรญn hadden in iets met smaak. Ondanks dat, was het super lekker. Heel veel verschillende groente en specerijen. Echt, zoals een curry met verse ingrediรซnten hoort te smaken. Yummm!
Tofu fabriek
Wij waren op bezoek bij Frank. Bij zijn gerenommeerde, biologische en duurzaame tofu fabriek. Deze fabriek gebruikt (tot in tegenstelling) gรฉรฉn pesticide of kunstmest. Het was geweldig. Heerlijk kan ik beter zeggen. Ik heb die avond echt m’n buik volgegeten aan de tofu, met natuurlijk weer van die overheerlijke Thaise sausjes. I LOVE IT. In het filmpje hiernaast word weergeven hoe de tofu gemaakt word. Een sojaboon zelf bevat 30% eiwitten. Het is rijk aan gezonde onverzadigde vetten en er zitten veel vitamines en mineralen in (zoals vitamine B1 en ijzer).
Zodra de afleveringen zijn afgelopen ga ik meerdere blogs toewijden aan alternatieven. Er zit achter sommige voordelen ook een nadeel. Net zoals bij dit alternatief. Waar ik op terug wil komen. Het blijkt namelijk dat 70% van de sojabonen verwerkt word in veevoer. Dit is iets wat niet benoemd is in het progamma, maar zeker wel meedraagt aan de bijdrage waarom het anders moet. Er is voor veel dingen geen goed alternatief als het andere niet stopt of zeer zeker verminderd. Als er minder vlees word gegeten is er ook meer plek voor de sojabonen. Waardoor er minder mangrove bossen gekapt hoeven te worden. Maarja, hoe gaan we dat doen? Ik denk dat we moeten beginnen voor de echte die hard vlees eters te gaan minderen. Het verminderen van vlees in je eetpatroon laat je ook ontdekken dat je niet naar het ‘makkelijke’ vlees hoeft te grijpen. Als je bijvoorbeeld vlees duurder inkoopt, eet je (lijkt mij) automatisch ook minder. Je hecht er weer waarde aan. Het word zoals alles weer moet worden, een delicatesse.
Recept
Red snapper met snelle chili curry saus
Bij het recept kan je video’s bekijken met de uitleg van chef Woang. De kok die ons het recept geleerd heeft in Thailand. Ook kan je bij het recept duurzame alternatieven vinden met uitleg over verschillende keurmerken. Verzin voor de vis iets anders, zoals tofu of VOORAL lekker de curry opbakken met gebakken groente i.p.v. vis! Voeg voor wat extra smaak nog een beetje knoflook, limoen blaadjes, stukje gember en sereh aan je gerecht. Laat het gerecht een half uurtje zachtjes koken met een deksel op de pan. Enjoy!